Zwarte vrijdag doet er toe

Uiteraard uit Amerika overgewaaid is de jaarlijkse winkelgekte Black Friday tijdens het vrije weekend van Thanksgiving Day in de VS en Canada.

Nee, Black Friday heeft niets met huidskleur te maken op vrijdag, geen Black Friday Matters.Maar het heeft wel alles met commercie te maken, dat doet er namelijk wel toe…En dat ook nog eens in coronatijd.

Traditioneel wordt in Amerika God gedankt voor de geslaagde oogsten van verbouwde gewassen en gefokt vee. Deze worden vervolgens in familieverband feestelijk genuttigd. Familieleden komen van heinde en ver ingevlogen om deze vierde donderdag in november samen te vieren. Hierna kopen ze dan cadeaus die met grote kortingen zijn verkregen in de winkels.

Eigenlijk een soort uitverkoop, die de kerstinkopen inluiden.

En dus ook hier, wat het kortingsfeest betreft.

Als een van de weinige Europese landen met alle winkels open en de (ho)reca dicht wil de regering met deze kluif de getroffen middenstand laten compenseren voor de gemiste omzet.

Daar denken de 25 burgemeesters van de grote(re) steden tijdens de veiligheidsberaden duidelijk anders over. Maar het vingerwijzen naar elkaars mandaten glorieert in de talkshows en nieuwsbulletins. De burgemeesters hadden graag gezien dat op landelijk niveau de winkels waren gesloten en Black Friday fysiek was verboden in de grote steden.

Online mag het jaarlijkse kortingsfeest wel doorgaan uiteraard.

Maar het kabinet poogt zoveel mogelijk iedereen tevreden te stellen, waardoor iedereen precies doet waar hij/zij zelf zin in heeft op dat moment. Dus worden aspirant-kopers massaal naar de winkelcentra gelokt met fraaie aanbiedingen en vele procenten kortingen, waaraan gretig gehoor wordt gegeven.

Want het koopgrage volk heeft vanwege de coronamaatregelen node genoeg thuisgezeten en online besteld. Men wil eruit en onder de mensen door de smalle Kalverstraten en koopgoten van dit land in de eindeloze schuifelfiles vlak langs elkaar in beide richtingen voortsjokken, liefst met goed gevulde grote boodschappentassen in de handen.

Alsof corona niet bestaat…

Geschrokken boa’s proberen de massale toelopen naarstig in goede banen te leiden. In winkels mogen een maximaal aantal bezoekers binnen op anderhalve meter afstand van elkaar en met liefst mondkapje op.

En – o ja – bij de gebarricadeerde ingang eerst even de handgel door de vingers wrijven.

“Het is hier veel te druk, mensen blijf thuis en kom niet naar het centrum”, roept een collega-boa. Dit levert hem besmuikt gelach van het langs slenterende publiek op. “Ga lekker zelf naar huis”, klinkt het hier en daar.

Het is ook wel weer te begrijpen. Voordat corona zich aandiende, verbaasden we ons over de winkelfiles op weekendmiddagen. “Hebben ze dan niets anders te doen?”, vroegen wij ons dan af.

Maar dat klopt inmiddels helaas perfect: “Nee, ze hebben nu niets anders te doen.”

Alle sportclubs dicht, geen verjaardagen, concerten, festivals en grote evenementen als kerstmarkten. Wel mondjesmaat naar de theaters en de musea met maximaal 30 man/vrouw. Is dit exclusief of inclusief PTW (Personele toegevoegde waarde)? Zo speel je het fenomeen funshoppen in de kaart.

Hoewel ik niet bepaald hoor tot het zaterdagse en ook zondagse winkelvolk, krab ik me nu wel twee keer achter de oren bij winkelbezoek in deze coronatijd. Dan moet je op een gegeven moment toch het winkelgebied in voor de noodzakelijk boodschappen, cadeaus, etc.

Maar slechts de helft draagt globaal binnen een mondkapje. De ene helft is uiterst voorzichtig, terwijl de ander met open en blote mond quasi verbaasd de gemondkapte medewinkelbezoeker aankijkt. De mondkapdrager moet de neiging onderdrukken om de open blote mond niet meteen terecht te wijzen op zijn gebrek aan verantwoordelijkheid. Maar ja, in dit vrijgevochten land werkt de sociale controle niet meer goed eigenlijk bij de Ikea’s, Actions, Makro’s, bouwmarkten en grote overdekte tuincentra van dit land. Iedereen doet wat hem/haar goeddunkt en als de ander ergens op wordt aangesproken zijn gniffelende blikken en soms een grote mond hun deel.

Enfin, vanaf dinsdag is het afgelopen met de vrijblijvendheid op mondkapjesgebied. Verplicht het ding op in publieksruimten. Hopelijk wordt hierop strak gehandhaafd door de boa’s en politie.

Behalve in de gebedshuizen. Dat zijn volgens de wet besloten publieke ruimten en daarbinnen mag kennelijk alles en gelden de wetten van het plaatselijk bestuur. Met honderden tegelijk naast elkaar op zondagmorgen vroom psalmen en gezangen zingen. Dat mag dan wel. Ach ja, wat geeft het ook: Zing elkaar maar naar de hemel, zo God het wil… Het zelfoplossend vermogen zit dus kennelijk in de kerk.

Moraal van dit verhaal: Je kunt niet iedereen tevreden blijven stellen, regering. Het blijft lastig laveren tussen de diverse belangen en -groepen door. Maar focus en prioriteit blijven geven aan de bestrijding van het vreselijke virus blijft het belangrijkst: vaccinaties zijn in aantocht, wie wil (niet)?

Het wordt hoog tijd voor coro-na.

Ik ken nog iemand met een vaccinerend beroep…